vianclinic
05-27-2024, 02:30 PM
اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) وضعیتی است که بر رفتار و یادگیری تأثیر می گذارد. کسانی که ADHD دارند در تمرکز مشکل دارند (به راحتی حواسشان پرت می شود). به ویژه پسران نیز ممکن است تکانشی و بیش فعال باشند.
درمان ADHD باید برای هر کودک مناسب باشد.برای مشاوره با
روانشناس کودک در تهران (https://vianclinic.com/%D8%A8%D9%87%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%B1%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86/)
اینجا کلیک کنید
درمان با استفاده از دارو سریع است و علائم ADHD را کنترل می کند، اما استفاده از دارو به تنهایی ممکن است بهترین درمان برای فرد مبتلا به ADHD نباشد. درمان های غیر دارویی اغلب با درمان های دارویی برای درمان ADHD ترکیب می شوند.
درمان ممکن است شامل دارو، برنامه های آموزشی، مدیریت رفتاری، مشاوره روانشناختی و حمایت خانواده باشد.
دارو برای ADHD
داروهای محرک (مانند دگزامفتامین و متیل فنیدات) رایج ترین داروهای مورد استفاده برای ADHD هستند. آنها بر روی آزادسازی انتقال دهنده های عصبی دوپامین (ماده شیمیایی مغز) عمل می کنند. مقادیر بیشتر دوپامین می تواند تمرکز را افزایش دهد و رفتارهای بیش فعال و تکانشی را مهار کند.
دگزامفتامین و متیل فنیدات مشابه هستند اما از نظر ترکیب شیمیایی و اثرات متفاوت هستند، بنابراین ممکن است کودک از یکی از این داروها بیشتر از دیگری بهره مند شود.
انواع مختلف دارو برای ADHD
محرک ها
فرم*های کوتاه*اثر (رهاسازی فوری یا IR) محرک*هایی که حدود سه ساعت دوام می*آورند (از جمله ریتالین و دگزامفتامین)
فرم های طولانی اثر (از جمله ریتالین LA که شش تا هشت ساعت طول می کشد، کنسرتا که ده تا دوازده ساعت طول می کشد، و ویوانسه که بیش از 12 ساعت طول می کشد)
داروهای غیر محرک
Strattera
Intuniv
کلونیدین
دوز برای داروهای ADHD
هر گونه تغییر در داروها باید همیشه تحت نظارت پزشک تجویز کننده باشد. آنها ممکن است نیاز به تنظیم دوز و زمان برای هر کودک داشته باشند تا بهترین کنترل علائم ADHD را داشته باشند و در عین حال عوارض جانبی احتمالی را به حداقل برسانند. برای دگزامفتامین و متیل فنیدات، دوز ممکن است به تدریج طی سه یا چهار هفته افزایش یابد و در صورت لزوم از نصف قرص استفاده شود.
در صورتی که کودک در پایان چهار هفته بهبودی نداشته باشد، پزشک ممکن است دارو را قطع کند. سپس داروی دیگر را می توان به روشی مشابه آزمایش کرد. اگر دارو مؤثر باشد، پزشک ممکن است با رشد کودک دوز را افزایش دهد.
عوارض جانبی داروهای محرک برای ADHD
عوارض جانبی اصلی کوتاه مدت افزایش وزن ضعیف و کاهش اشتها است. برخی دیگر عبارتند از:
مشکلات خواب ، مانند تاخیر در شروع خواب
سردرد
خواب آلودگی
درد معده
تهوع و استفراغ
دهان خشک
فشار خون بالا
تاکی کاردی (افزایش ضربان قلب)
تغییرات عاطفی مانند تحریک پذیری، افسردگی ، عصبی بودن یا اضطراب
توهمات (دیدن یا شنیدن چیزهایی که واقعا وجود ندارند) یا علائم روان پریشی ( بیماری روانی عمده )
ایجاد یا بدتر شدن تیک (حرکت مکرر و کنترل نشده عضله، اغلب در صورت).
درمان پیگیری
کودکی که برای تسکین علائم ADHD خود دارو مصرف می کند، باید حداقل هر شش ماه یکبار به طور منظم به پزشک خود مراجعه کند. این معاینات شامل:
یک معاینه فیزیکی کامل
مروری بر رفتارهای کودک برای دیدن اینکه آیا علائم ADHD همچنان بهبود یافته است یا خیر.
سایر داروهای ADHD
گاهی اوقات داروهای دیگری برای مدیریت مشکلات همزمان مانند خواب (ملاتونین، کلونیدین) یا اضطراب (SSRIs) تجویز می شود.
درمان های غیر دارویی برای ADHD
برنامه مدیریت ADHD باید برای هر کودک تنظیم شود. برخی از درمان ها برای کنترل خشم مفیدتر هستند، در حالی که برخی دیگر برای درمان تکانشگری بهتر هستند.
به طور کلی، طیف درمان های غیر دارویی مورد استفاده برای ADHD می تواند شامل موارد زیر باشد:
مداخلات آموزشی
اصلاح رفتار
درمان شناختی
مدیریت خشم
تربیت اجتماعی
مشاوره فردی و خانوادگی
اصلاح رفتار برای ADHD
تحقیقات نشان داده است که درمان*های اصلاح رفتار زمانی موفق*تر هستند که کودک نقش فعالی در تصمیم*گیری در مورد برنامه، اهداف و مشوق*های آن داشته باشد. درمان هایی که هدفشان تغییر رفتار تنها از طریق تنبیه است، معمولاً کارساز نیستند. نکته اصلی این است که به کودک برای رفتار خوب پاداش دهید. هدف از مشارکت خانواده کاهش استرس و ابراز احساسات و قطعاً جلوگیری از هرگونه خشونت یا پرخاشگری است.
شناخت درمانی و ADHD
هدف شناخت درمانی کمک به کودک برای مدیریت بهتر "مهارت های تفکر" مانند حل مسئله و خودکنترلی است. فعالیت ها می تواند شامل ایفای نقش و کار کردن از قبل برای مدیریت موقعیت های خاص باشد.
کودک یاد می گیرد قبل از انجام یک عمل به عواقب احتمالی آن فکر کند. به عنوان مثال، اولین خودآموزی می تواند "ایست!" به دنبال آن "مشکل چیست؟" و "بهترین طرح برای حل مشکل چه خواهد بود؟" شناخت درمانی ممکن است برای کودکانی که تکانشگر هستند مفید باشد.
مدیریت خشم و ADHD
کودکان تکانشی که زود عصبانی می شوند می توانند از حمایت برای نظارت و تنظیم خلق و خوی خود بهره مند شوند. کودک یاد می گیرد که چگونه نشانه های ناامیدی فزاینده خود را تشخیص دهد و طیف وسیعی از مهارت های مقابله ای را می آموزد که برای خنثی کردن پرخاشگری آنها طراحی شده است. آنها همچنین تکنیک های تمدد اعصاب و مهارت های مدیریت استرس را یاد می گیرند.
آموزش اجتماعی و ADHD
یک کودک مبتلا به ADHD ممکن است در میان همسالان خود (کودکان همسن) مورد پسند نباشد اگر آنها پرخاشگر یا فاقد مهارت های اجتماعی باشند. مورد آزار و اذیت قرار گرفتن، نادیده گرفته شدن یا مسخره شدن توسط همسالان می تواند باعث کاهش عزت نفس شود.
آموزش اجتماعی می تواند به فرزند شما بیاموزد که چگونه با دیگران به شیوه ای مناسب و رضایت بخش ارتباط برقرار کند. ایفای نقش ممکن است یک استراتژی مناسب باشد.
فرزند شما ممکن است مهارت های اجتماعی اساسی مانند:
راه های مختلف شروع مکالمه
اهمیت برقراری ارتباط چشمی هنگام صحبت کردن
مهارت های شنیداری
چگونه با دیگران همکاری کنیم
مشاوره خانواده و ADHD
هدف مشاوره خانواده کمک به سایر اعضای خانواده است که رفتار کودک را درک کنند و بهتر با آن کنار بیایند. برای اینکه مشاوره خانواده مؤثر واقع شود، همه افراد خانواده باید بدانند که ADHD ناشی از آنها نیست، بلکه اقدامات آنها می تواند تأثیر ADHD را تغییر دهد.
خواندن کتاب های مربوط به ADHD و پیوستن به یک گروه پشتیبانی ADHD می تواند کمک کننده باشد. به عنوان مثال، والدین ممکن است تکنیک*های مدیریتی متفاوتی (مانند «وقت استراحت») و چگونگی ایجاد تعادل بین تنبیه*ها و پاداش*ها را بیاموزند. مهارت های ارتباطی و تکنیک های کنترل خشم نیز مفید هستند. کمک از طریق سازمان های محلی یا اجتماعی و ADHD استرالیا نیز در دسترس است.
درمان ADHD باید برای هر کودک مناسب باشد.برای مشاوره با
روانشناس کودک در تهران (https://vianclinic.com/%D8%A8%D9%87%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%B1%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D8%B3-%DA%A9%D9%88%D8%AF%DA%A9-%D8%AA%D9%87%D8%B1%D8%A7%D9%86/)
اینجا کلیک کنید
درمان با استفاده از دارو سریع است و علائم ADHD را کنترل می کند، اما استفاده از دارو به تنهایی ممکن است بهترین درمان برای فرد مبتلا به ADHD نباشد. درمان های غیر دارویی اغلب با درمان های دارویی برای درمان ADHD ترکیب می شوند.
درمان ممکن است شامل دارو، برنامه های آموزشی، مدیریت رفتاری، مشاوره روانشناختی و حمایت خانواده باشد.
دارو برای ADHD
داروهای محرک (مانند دگزامفتامین و متیل فنیدات) رایج ترین داروهای مورد استفاده برای ADHD هستند. آنها بر روی آزادسازی انتقال دهنده های عصبی دوپامین (ماده شیمیایی مغز) عمل می کنند. مقادیر بیشتر دوپامین می تواند تمرکز را افزایش دهد و رفتارهای بیش فعال و تکانشی را مهار کند.
دگزامفتامین و متیل فنیدات مشابه هستند اما از نظر ترکیب شیمیایی و اثرات متفاوت هستند، بنابراین ممکن است کودک از یکی از این داروها بیشتر از دیگری بهره مند شود.
انواع مختلف دارو برای ADHD
محرک ها
فرم*های کوتاه*اثر (رهاسازی فوری یا IR) محرک*هایی که حدود سه ساعت دوام می*آورند (از جمله ریتالین و دگزامفتامین)
فرم های طولانی اثر (از جمله ریتالین LA که شش تا هشت ساعت طول می کشد، کنسرتا که ده تا دوازده ساعت طول می کشد، و ویوانسه که بیش از 12 ساعت طول می کشد)
داروهای غیر محرک
Strattera
Intuniv
کلونیدین
دوز برای داروهای ADHD
هر گونه تغییر در داروها باید همیشه تحت نظارت پزشک تجویز کننده باشد. آنها ممکن است نیاز به تنظیم دوز و زمان برای هر کودک داشته باشند تا بهترین کنترل علائم ADHD را داشته باشند و در عین حال عوارض جانبی احتمالی را به حداقل برسانند. برای دگزامفتامین و متیل فنیدات، دوز ممکن است به تدریج طی سه یا چهار هفته افزایش یابد و در صورت لزوم از نصف قرص استفاده شود.
در صورتی که کودک در پایان چهار هفته بهبودی نداشته باشد، پزشک ممکن است دارو را قطع کند. سپس داروی دیگر را می توان به روشی مشابه آزمایش کرد. اگر دارو مؤثر باشد، پزشک ممکن است با رشد کودک دوز را افزایش دهد.
عوارض جانبی داروهای محرک برای ADHD
عوارض جانبی اصلی کوتاه مدت افزایش وزن ضعیف و کاهش اشتها است. برخی دیگر عبارتند از:
مشکلات خواب ، مانند تاخیر در شروع خواب
سردرد
خواب آلودگی
درد معده
تهوع و استفراغ
دهان خشک
فشار خون بالا
تاکی کاردی (افزایش ضربان قلب)
تغییرات عاطفی مانند تحریک پذیری، افسردگی ، عصبی بودن یا اضطراب
توهمات (دیدن یا شنیدن چیزهایی که واقعا وجود ندارند) یا علائم روان پریشی ( بیماری روانی عمده )
ایجاد یا بدتر شدن تیک (حرکت مکرر و کنترل نشده عضله، اغلب در صورت).
درمان پیگیری
کودکی که برای تسکین علائم ADHD خود دارو مصرف می کند، باید حداقل هر شش ماه یکبار به طور منظم به پزشک خود مراجعه کند. این معاینات شامل:
یک معاینه فیزیکی کامل
مروری بر رفتارهای کودک برای دیدن اینکه آیا علائم ADHD همچنان بهبود یافته است یا خیر.
سایر داروهای ADHD
گاهی اوقات داروهای دیگری برای مدیریت مشکلات همزمان مانند خواب (ملاتونین، کلونیدین) یا اضطراب (SSRIs) تجویز می شود.
درمان های غیر دارویی برای ADHD
برنامه مدیریت ADHD باید برای هر کودک تنظیم شود. برخی از درمان ها برای کنترل خشم مفیدتر هستند، در حالی که برخی دیگر برای درمان تکانشگری بهتر هستند.
به طور کلی، طیف درمان های غیر دارویی مورد استفاده برای ADHD می تواند شامل موارد زیر باشد:
مداخلات آموزشی
اصلاح رفتار
درمان شناختی
مدیریت خشم
تربیت اجتماعی
مشاوره فردی و خانوادگی
اصلاح رفتار برای ADHD
تحقیقات نشان داده است که درمان*های اصلاح رفتار زمانی موفق*تر هستند که کودک نقش فعالی در تصمیم*گیری در مورد برنامه، اهداف و مشوق*های آن داشته باشد. درمان هایی که هدفشان تغییر رفتار تنها از طریق تنبیه است، معمولاً کارساز نیستند. نکته اصلی این است که به کودک برای رفتار خوب پاداش دهید. هدف از مشارکت خانواده کاهش استرس و ابراز احساسات و قطعاً جلوگیری از هرگونه خشونت یا پرخاشگری است.
شناخت درمانی و ADHD
هدف شناخت درمانی کمک به کودک برای مدیریت بهتر "مهارت های تفکر" مانند حل مسئله و خودکنترلی است. فعالیت ها می تواند شامل ایفای نقش و کار کردن از قبل برای مدیریت موقعیت های خاص باشد.
کودک یاد می گیرد قبل از انجام یک عمل به عواقب احتمالی آن فکر کند. به عنوان مثال، اولین خودآموزی می تواند "ایست!" به دنبال آن "مشکل چیست؟" و "بهترین طرح برای حل مشکل چه خواهد بود؟" شناخت درمانی ممکن است برای کودکانی که تکانشگر هستند مفید باشد.
مدیریت خشم و ADHD
کودکان تکانشی که زود عصبانی می شوند می توانند از حمایت برای نظارت و تنظیم خلق و خوی خود بهره مند شوند. کودک یاد می گیرد که چگونه نشانه های ناامیدی فزاینده خود را تشخیص دهد و طیف وسیعی از مهارت های مقابله ای را می آموزد که برای خنثی کردن پرخاشگری آنها طراحی شده است. آنها همچنین تکنیک های تمدد اعصاب و مهارت های مدیریت استرس را یاد می گیرند.
آموزش اجتماعی و ADHD
یک کودک مبتلا به ADHD ممکن است در میان همسالان خود (کودکان همسن) مورد پسند نباشد اگر آنها پرخاشگر یا فاقد مهارت های اجتماعی باشند. مورد آزار و اذیت قرار گرفتن، نادیده گرفته شدن یا مسخره شدن توسط همسالان می تواند باعث کاهش عزت نفس شود.
آموزش اجتماعی می تواند به فرزند شما بیاموزد که چگونه با دیگران به شیوه ای مناسب و رضایت بخش ارتباط برقرار کند. ایفای نقش ممکن است یک استراتژی مناسب باشد.
فرزند شما ممکن است مهارت های اجتماعی اساسی مانند:
راه های مختلف شروع مکالمه
اهمیت برقراری ارتباط چشمی هنگام صحبت کردن
مهارت های شنیداری
چگونه با دیگران همکاری کنیم
مشاوره خانواده و ADHD
هدف مشاوره خانواده کمک به سایر اعضای خانواده است که رفتار کودک را درک کنند و بهتر با آن کنار بیایند. برای اینکه مشاوره خانواده مؤثر واقع شود، همه افراد خانواده باید بدانند که ADHD ناشی از آنها نیست، بلکه اقدامات آنها می تواند تأثیر ADHD را تغییر دهد.
خواندن کتاب های مربوط به ADHD و پیوستن به یک گروه پشتیبانی ADHD می تواند کمک کننده باشد. به عنوان مثال، والدین ممکن است تکنیک*های مدیریتی متفاوتی (مانند «وقت استراحت») و چگونگی ایجاد تعادل بین تنبیه*ها و پاداش*ها را بیاموزند. مهارت های ارتباطی و تکنیک های کنترل خشم نیز مفید هستند. کمک از طریق سازمان های محلی یا اجتماعی و ADHD استرالیا نیز در دسترس است.