چند نکته مهم در روانشناسی کودک
پرحرفی: یکی از مهم*ترین علت*های پر حرفی در کودکان، حس کنجکاوی، نیاز به جلب توجه و گاه ترس است. باید توجه داشت که این امر همیشه به معنای یک اختلال نیست، ولی درصورتی که کودک بیش از حد معمول پر حرفی می*کند باید به دنبال ریشه*های آن بود. کم حرفی کودک نیز گاه ممکن است ریشه در یک مشکل داشته باشد.
سرزنش و نصیحت: هیچ وقت از جملاتی عام همچون «همیشه خرابکاری می*کنی» برای سرزنش کودکان استفاده نکنید. کلمه همیشه در ذهن کودک باقی می*ماند و ممکن است به یک باور در ذهن او بدل شود. نصیحت کودک را نیز به صورت مستقیم انجام ندهید چرا که نه تنها تاثیر گذار نخواهد بود بلکه باعث شکاف در ارتباط با کودک خواهد شد.
کنترل خشم: ودکان در هر سنی می*توانند مشکلات مدیریت خشم را تجربه کنند. برخورد با کودکانی که مشکلات مدیریت خشم مانند تنور را تجربه می*کنند، می*تواند برای بزرگسالان بسیار مشکل ساز باشد. این که آیا این اتفاق در خانه رخ می*دهد، یا اگر کودکان در مدرسه این کار را انجام می*دهند، باید استراتژی*هایی به کار گرفته شود تا بتوانند عصبانیت خود را تغییر مسیر دهند یا به آن*ها کمک کنند تا درک کنند که چرا آنچه انجام می*دهند از منظری غیر از خود اشتباه است.
*
آنچه در مورد روانشناسی کودک باید بدانید
*
تنبیه: کودکی که به طور دائم تنبیه بدنی می*شود به خاطر ضعف عملکرد و ناتوانی در انجام کارهایش به تدریج اعتمادبنفس خود را از دست می*دهد و شهامت انجام کار*های بزرگ را ندارد. همچنین فریاد کشیدن بر سر کودکان را نیز کنار بگذارید، این امر ترسی پنهان در درون کودک ایجاد می*کند که ممکن است اختلالات روانی بدون دلیل را به وجود بیاورد.
کودکان کاملاً مطیع: این امر شاید عجیب به نظر برسد، اما به دنبال فرزند کاملاً مطیع و حرف گوش کن نباشید. کودکی که کاملاً مطیع باشد و همه حرف*های شما را گوش میکند، فردا در اجتماع به حرف دیگران هم گوش خواهد داد. کودکی که نه گفتن را نیاموخته است چگونه نه گفتن به سیگار و مواد مخدر را ابراز کند؟
انتخاب: بسیاری از پدر مادر*ها معمولاً دوست دارند رویا*های خود را برای کودکانشان در نظر بگیرند. مثلاً دوست او را یک نابغه در عرصه*های مختلف یا یک قهرمان ببینند. شاید این آرزو*ها برای فرزندان طبیعی باشد، اما باید به کودکان خود حق انتخاب بدهید و به او بیاموزید که انتخاب*های خود را داشته باشد و چنانچه این اینتخاب*ها را غیر منطقی به صورت عام تشخیص دهید (و نه فقط برای خودتان)، عواقب این انتخاب نادرست را برای او توضیح دهید. انتخاب کردن و نحوه صحیح آن را از همان ابتدا به کودکان خود بیاموزید.
مقایسه: کودکان متفاوتند و توانایی*های متفاوتی دارند بنابراین مقایسه کردن آن*ها با یک دیگر از اساس کاری اشتباه است. اینکه کودکی دیرتر راه می*رود، دیرتر نقاشی کردن را یاد می*گیرند و یا دیرتر در کار*های خانه مشارکت می*کند به معنای مشکل داشتن او نیست. مقایسه کودکان با یک دیگر نه تنها به والدین اضطراب و نگرانی بیهوده میدهد، بلکه نشان از ذهن مقایسه گر گوینده است.
روانشناس نوجوان در تهران
