زبان برنامه نویسی جاوا Java

تا جایی که به جاوا مربوط می*شود، همه چیز از اوایل دهه 1990 آغاز شد، یعنی زمانی که شرکت سان مایکروسیستمز (Sun Microsystems) شروع به توسعه نسخه بهتری از ++C کرد که بتواند به آسانی پرتابل شود، برای افراد مبتدی مطلوب باشد و به مدیریت خودکار حافظه بپردازد. تحقیقات این شرکت منجر به خلق یک زبان کاملاً جدید شد که نام آن از میان ده*ها نام پیشنهادی در اتاق جلسه معرفیش انتخاب شد. امروزه لوگوی جاوا به صورت فنجان قهوه*ای که از آن بخار می*دمد، به نماد جهانی برنامه*نویسی تبدیل شده است. در واقع دیگر کسی نمی*داند که ارتباط برنامه*نویس*ها با کافئین قدیمی*تر است؛ یا ارتباطشان با جاوا که امروزه مترادف با قهوه است.


در این نوشته به بررسی کامل و جامع این زبان برنامه*نویسی، ویژگی*ها، مزایا، معایب، بازار کار، کتابخانه*ها، کاربردها و هر آنچه که ممکن است در مورد جاوا بخواهید بدانید می*پردازیم.

جاوا چیست؟
جاوا یک زبان برنامه*نویسی چندمنظوره و شی*گرا است که تا حدودی زیادی به C و ++C شباهت دارد؛ اما استفاده از آن آسان*تر است و امکان ساخت برنامه*هایی قدرتمند با آن وجود دارد. البته تعریفی که شرکت سان مایکروسیستمز در سال 2000 ارائه کرده است، شاید از تعریف فوق گویاتر باشد:

جاوا زبان رایانه*ای ساده، شی*گرا، مناسب شبکه، تفسیرشدنی، مستحکم، امن، فارغ از معماری، پرتابل، با عملکرد بالا، چندنخی و دینامیک است.

در ادامه هر یک از خصوصیات فوق را به طرز جداگانه*ای مورد بررسی قرار می*دهیم:

جاوا یک زبان ساده است
جاوا در ابتدا بر اساس زبان*های C و ++C و با حذف برخی ویژگی*هایی که قابلیت سردرگم کننده داشتند مدلسازی شد. از جمله این ویژگی*ها می*توان به اشاره*گرها، پیاده*سازی چندباره وراثت و بارگذاری بیش از حد عملگرها اشاره کرد که در جاوا حذف شدند. یکی از ویژگی*هایی که در C++/C وجود نداشت؛ اما جزو ویژگی*های اساسی جاوا به شمار می*آید، امکان بازیافت حافظه (garbage-collection) است که به طور خودکار اشیا و آرایه*های بی استفاده را حذف می*کند.

جاوا یک زبان شی*گرا است
تمرکز شی*گرایی جاوا موجب شده است که توسعه*دهندگانی که از این زبان استفاده می*کنند، از آن برای حل یک مسئله استفاده کنند و نه سروکله زدن با آن برای رفع محدودیت*های مسئله. این وضعیت موجب تمایز بین جاوا و C شده است. برای نمونه اگر می*خواهید برنامه*ای برای یک حساب بانکی بنویسید، در جاوا تنها باید به ذخیره*سازی شی حساب بانکی بپردازید؛ اما در C باید وضعیت حساب (تراز حساب) و رفتارهایی مانند واریز یا برداشت را به طور مستقل برنامه*نویسی کنید.


جاوا یک زبان مبتنی بر شبکه است
کتابخانه وسیع شبکه در جاوا باعث شده است که امکان کار با پروتکل کنترل انتقال/پروتکل اینترنت (TCP/IP) و پروتکل*های شبکه مانند HTTP (پروتکل انتقال ابرمتن) و FTP (پروتکل انتقال فایل) ساده*تر شود و همچنین وظیفه ایجاد اتصال*های شبکه آسان*تر گشته است. به علاوه برنامه*های جاوا می*توانند از طریق شبکه TCP/IP، از طریق URLها، به اشیا دسترسی داشته باشند و این دسترسی به همان سادگی دسترسی روی سیستم فایل محلی است.

جاوا یک زبان تفسیر شده است
یک برنامه جاوا در زمان اجرا به طور غیر مستقیم از طریق یک ماشین مجازی (که بازنمایی نرم*افزاری از یک پلتفرم فرضی است) و محیط زمان اجرای مرتبط با آن با واسطه روی یک پلتفرم زیرساخت (مانند ویندوز یا لینوکس) اجرا می*شود. این ماشین مجازی بایت*کدها (دستورالعمل*ها و داده*های مرتبط) را از طریق تفسیر به دستورالعمل*های خاص پلتفرم ترجمه می*کند. منظور از تفسیر، عمل شناسایی معنی دستورالعمل*ها و سپس انتخاب دستورالعمل*های خاص پلتفرم برای اجرا است. در ادامه ماشین مجازی این دستورالعمل*های خاص پلتفرم را اجرا می*کند. این ویژگی تفسیری بودن جاوا باعث شده است که خطایابی برنامه*های جاوا آسان*تر شود، چون اغلب اطلاعات در زمان کامپایل در واقع در محیط اجرا وجود دارند. تفسیری بودن جاوا همچنین امکان به تأخیر انداختن پیوند بین قطعات مختلف برنامه جاوا تا زمان اجرا را فراهم ساخته است و این مسئله موجب افزایش سرعت توسعه برنامه می*شود.

جاوا یک زبان مستحکم است
برنامه*های جاوا باید قابل اعتماد باشند، زیرا هم در اپلیکیشن*های مصرفی و هم مأموریت*های حیاتی استفاده می*شوند که از پخش*کننده*های بلوری تا ناوبری خودرو یا سیستم*های کنترل هوایی را شامل می*شود. ویژگی*های زبان جاوا که باعث استحکام آن می*شوند، شامل اعلان*ها، بررسی دوباره نوع داده، یک بار در زمان کامپایل و بار دیگر در زمان اجرا (برای جلوگیری از عدم تطبیق نسخه*ها)، آرایه*های واقعی با بررسی خودکار کران*ها و کنار گذاشتن اشاره*گرها است.

جنبه دیگری که موجب استحکام جاوا می*شود، این است که حلقه*ها به جای عبارت*های عدد صحیح که در آن 0 برابر «نادرست» و مقادیر غیر صفر برابر با «درست» هستند، باید به وسیله عبارت*های بولی کنترل شوند. برای مثال برخلاف C، در جاوا حلقه*هایی مانند عبارت زیر

++while (x) x

مجاز نیستند؛ زیرا این حلقه ممکن است در جایی که انتظار می*رود متوقف نشود. به جای آن باید عبارت*های بولی صریحی مانند زیر

;++while (x!= 10) x

استفاده شود، یعنی حلقه تا زمانی که x برابر با 10 شود، اجرا خواهد شد.

جاوا یک زبان امن است
برنامه*های جاوا در محیط*های شبکه*بندی شده/ توزیع یافته مورد استفاده قرار می*گیرند. از آنجا که برنامه*های جاوا می*توانند روی پلتفرم*های مختلف شبکه اجرا شوند، امن ساختن این پلتفرم*ها در برابر کدهای مخرب که موجب گسترش ویروس*ها، سرقت اطلاعات کارت*های بانکی یا اجرای اعمال خرابکارانه می*شوند، امری حائز اهمیت است. ویژگی*هایی که موجب استحکام زبان جاوا می*شوند شامل کنار گذاشتن اشاره*گرها هستند که به همراه ویژگی*های امنیتی مانند مدل امن sandbox جاوا و رمزنگاری کلید عمومی فعالیت می*کنند. این دو نوع از ویژگی*ها در کنار هم از تأثیر ویروس*ها و دیگر کدهای خطرناک روی پلتفرم*های مشکوک جلوگیری می*کنند. جاوا از لحاظ تئوریک امن است؛ اما در عمل آسیب*پذیری*های امنیتی مختلفی شناسایی و مورد سوءاستفاده قرار گرفته است. در نتیجه در زمان*های قبل، شرکت سان مایکروسیستمز و اینک شرکت اوراکل همواره اقدام به انتشار به*روزرسانی*های امنیتی برای جاوا می*کنند.


جاوا یک زبان فارغ از معماری است
شبکه*ها موجب اتصال پلتفرم*هایی با معماری مختلف ریزپردازنده*ها و سیستم*های عامل می*شوند. نمی*توان انتظار داشت که جاوا دستورالعمل*های خاص پلتفرم را ایجاد کند و انتظار داشته باشد که این دستورالعمل*ها از سوی همه انواع پلتفرم*هایی که بخشی از شبکه هستند درک شود. در عوض جاوا دستورالعمل*های بایت*کد مستقل از پلتفرم ایجاد می*کند که تفسیر آن برای هر پلتفرم (از طریق پیاده*سازی JVM) آسان است.

جاوا یک زبان پرتابل است
عدم وابستگی به معماری موجب پرتابل شدن جاوا شده است. با این حال پرتابل بودن جاوا چیزی فراتر از مستقل بودن دستورالعمل*های بایت*کدها از پلتفرم است. برای مثال در نظر بگیرید که اندازه نوع عدد صحیح روی پلتفرم*های مختلف یکسان خواهد بود. برای نمونه یک نوع عدد صحیح 32 بیتی، صرف*نظر از این که روی پلتفرم*های با رجیسترهای 16 بیتی، 32 بیتی یا 64 بیتی پردازش شود؛ در هر حال به صورت علامت*دار بوده و 32 بیت از حافظه را اشغال می*کند. کتابخانه*های جاوا نیز به پرتابل بودن آن کمک می*کنند. این کتابخانه*ها در موارد ضروری، انواع داده*ای را ارائه می*کنند که به روشی تا حد امکان پرتابل، کد جاوا را به قابلیت*های خاص پلتفرم متصل می*سازد.

جاوا یک زبان با عملکرد بالا است
ویژگی تفسیری بودن جاوا موجب شده است عملکرد بالایی داشته باشد که در اکثر موارد بیش از حد کفایت است. جاوا در مورد اپلیکیشن*های با عملکرد بسیار بالا از کامپایل درجا (just-in-time) استفاده می*کند یعنی دستورالعمل*های بایت*کد تفسیر شده را تحلیل می*کند و دستورهای تفسیر شده با بسامد بالا را به دستورالعمل*های خاص پلتفرم کامپایل می*کند. تلاش*های بعدی برای تفسیر این دستورالعمل*های بایت*کد موجب اجرای همان دستورالعمل*های خاص پلتفرم می*شود و به این ترتیب عملکرد نرم*افزار را ارتقا می*بخشد.

جاوا یک زبان چند نخی (multithread) است
جاوا برای بهبود عملکرد برنامه*هایی که چندین وظیفه را به یک باره اجرا می*کنند، از مفهوم اجرای چند نخی پشتیبانی می*کند. برای نمونه برنامه*ای که رابط گرافیکی کاربر (GUI) را مدیریت می*کند و در همین حال منتظر ورودی از یک اتصال شبکه است، از نخ (thread) دیگری به جای نخ GUI برای این انتظار استفاده می*کند. بدین ترتیب رابط گرافیکی برنامه همچنان پاسخگو است. ابتکارهای همگام*سازی جاوا به نخ*ها اجازه می*دهد که داده*ها را بدون هیچ تأثیر مخربی بین خود مبادله کنند.

جاوا یک زبان پویا (دینامیک) است
به دلیل ارتباط*های متقابل بین کد برنامه و کتابخانه*ها که در زمان اجرا به صورت دینامیک صورت می*پذیرند، نیازی به ایجاد لینک صریح بین آن*ها وجود ندارد. در نتیجه زمانی که یک برنامه یا یکی از کتابخانه*های آن تکامل می*یابد (برای مثال باگ اصلاح می*شود یا عملکرد بهبود می*یابد) توسعه*دهنده تنها باید برنامه یا کتابخانه به*روزرسانی شده را منتشر سازد. با این که رفتار دینامیک جاوا موجب شده است به کد کمتری هنگام تغییر کد نیاز باشد؛ اما این روش انتشار می*تواند موجب تداخل*هایی نیز بشود. برای نمونه یک توسعه*دهنده ممکن است یک نوع کلاس را از یک کتابخانه حذف کند یا نام آن را تغییر دهد. وقتی شرکتی کتابخانه به روز شده را منتشر می*کند، برنامه*های موجود که به آن نوع کلاس وابسته هستند از کار می*افتند. برای حل این مشکل جاوا از نوع رابط (interface type) پشتیبانی می*کند که مانند تعامل بین دو طرف است.


با توجه به ویژگی*های فوق متوجه می*شویم که جاوا علاوه بر نوعی زبان، یک پلتفرم برنامه*نویسی نیز محسوب می*شود. این پلتفرم از دو بخش مهم تشکیل یافته است که شامل ماشین مجازی جاوا و محیط اجرایی جاوا است.

ریشه*های پیدایش جاوا
جاوا از سوی تیمی در شرکت سان مایکروسیستمز به رهبری جیمز گاسلینگ توسعه یافته و در سال 1995 منتشر شد. این زبان متعاقباً از سوی شرکت اوراکل خریداری شده است.

هدف اصلی خالقان جاوا این بوده که زبانی را ایجاد کنند که بتوانند آن را روی کاربردهای مصرفی اجرا کنند. این طراحان می*توانسته*اند دنیایی را تصور کنند که در آن کدها روی یخچال یا دستگاه توستر اجرا می*شوند، یعنی آن چه که امروز به نام اینترنت اشیا می*شناسیم. ما تنها در طی سال*های اخیر دستگاه*هایی ساخته*ایم که چنین قابلیت*هایی داشته باشند و از این رو باید گفت که این طراحان اولیه بسیار از زمان خود جلوتر بوده*اند. هدف طراحی این زبان منجر به چنین معماری برای آن شده است. یکی از شعارهای مهم زبان برنامه جاوا چنین است: «یک بار بنویس، همه جا اجرا کن». به بیان دیگر شما با جاوا می*توانید کدی بنویسید که آن را برای اجرای روی هر نوع دستگاهی کامپایل کنید.

اما نکته جالب این است که جاوا به دلیل این ویژگی خود محبوب نشده است؛ بلکه از مزیت فناوری نوظهوری که در همان نیمه*های دهه 90 میلادی ظهور یافت و چهره دنیا را دگرگون ساخت بهره گرفت؛ منظور ما فناوری وب است. جاوا این قابلیت را داشت که با آن می*شد برنامه*هایی به نام applet نوشت. این اپلت*ها برنامه*های کوچکی بودند که می*شد داخل مرورگرهای وب آن*ها را اجرا کرد. با رشد خیره*کننده وب جاوا نیز سوار این موج شد و به یک زبان برنامه*نویسی بسیار محبوب تبدیل شد. بدین ترتیب علی*رغم این که قصد اولیه طراحان این زبان چیز دیگری بود؛ اما بسیاری از وب اپلیکیشن*ها به زبان جاوا نوشته شدند.

واقعیت این است که طراحان اولیه زبان برنامه*نویسی تا حدود زیادی تحت تأثیر زبان*هایی مانند C و ++C بوده*اند و جاوا نیز شباهت*های دستور زبانی زیادی با این زبان*ها دارد. خالقان جاوا از این زبان*ها به عنوان نمونه*ای برای انجام کارها استفاده کردند و از این رو ویژگی*های خاصی وجود داشتند که طراحان جاوا قصد نداشتند در جاوا آن*ها را پیاده*سازی کنند، چون قبلاً ثابت شده بود که در C و C++ موجب بروز مشکلاتی می*شوند.

نسخه*های مختلف جاوا
شرکت سان مایکروسیستمز، کیت توسعه نرم*افزاری (JDK) شماره 1.0 جاوا را در سال 1995 منتشر کرده است. این JDK نخست برای توسعه اپلیکیشن*های دسکتاپ و اَپلت (applet) مورد استفاده قرار گرفت. متعاقباً جاوا برنامه*نویسی دستگاه*های موبایل و سرورهای تجاری را نیز در این کیت میسر ساخت. ذخیره*سازی همه کتابخانه*ها در یک JDK منفرد باعث شده که این کیت بسیار بزرگ*تر از حد مناسب برای توزیع شود. البته باید این نکته را در نظر داشته باشید که توزیع نرم*افزارها در دهه 1990 توسط CD های اندازه کوچک و یا از طریق سرعت*های پایین شبکه صورت می*گرفته است. از آنجا که اغلب توسعه*دهندگان به همه API ها نیاز نداشتند (یک توسعه*دهنده اپلیکیشن*های دسکتاپ به ندرت به API های سرورهای تجاری نیاز پیدا می*کند) شرکت Sun این مشکل توزیع را با تقسیم جاوا به سه نسخه حل کرد. این نسخه*ها نهایتاً به نام JAVA SE، JAVA EE و JAVA ME نامیده شدند که در ادامه هر کدام را توضیح داده*ایم.


پلتفرم جاوا، نسخه استاندارد (Java SE)- این نسخه از جاوا برای توسعه اپلیکیشن*های سمت کلاینت که روی رایانه*های رومیزی اجرا می*شوند، و اپلت*ها که روی مرورگرهای وب اجرا می*شوند، طراحی شده است.
پلتفرم جاوا نسخه انترپرایز (Java EE)- این نسخه از جاوا بر مبنای JAVA SE طراحی شده و به طور انحصاری برای توسعه اپلیکیشن*های سرور با گرایش سازمانی استفاده می*شود. اپلیکیشن*های سمت سرور شامل سرولت*ها (Servlet) می*شود که برنامه*های جاوای مشابه اپلت هستند؛ اما به جای کلاینت روی سرور اجرا می*شوند. سرولت*ها از API Java EE Servlet استفاده می*کنند.
پلتفرم جاوا، نسخه میکرو (Java ME) – این نسخه از جاوا بر مبنای JAVA SE طراحی شده است. این پلتفرم برای توسعه میدلت*ها (MIDlet) استفاده می*شود که برنامه*های جاوایی هستند که روی دستگاه*های اطلاعاتی موبایل اجرا می*شوند. ایکس*لت (Xlet) ها نیز برنامه*های جاوایی هستند که روی دستگاه*های مونتاژی اجرا می*شوند.
JAVA SE پلتفرم اصلی جاوا است و پلتفرم*های دیگر بر مبنای آن طراحی شده*اند.

مروری بر پلتفرم جاوا
جاوا هم یک زبان برنامه*نویسی و هم پلتفرمی برای اجرای کد جاوای کامپایل شده است. این پلتفرم به طور عمده شامل JVM است؛ اما محیط اجرایی را نیز شامل می*شود که از اجرای JVM روی پلتفرم*های زیرساختی بومی پشتیبانی می*کند. JVM خود شامل چند جزء برای بارگذاری، تأیید و اجرای کد جاوا است. در تصویر زیر شیوه اجرای یک کد جاوا روی این پلتفرم را مشاهده می*کنید.


JVM شامل یک مولفه (کامپوننت) classloader، verifier بایت*کد و یک مفسر و کامپایلر در جا برای بارگذاری، تأیید و اجرای یک فایل کلاس است.
در بخش فوقانی نمودار فوق یک سری از فایل*های کلاس برنامه را مشاهده می*کنید که یکی از آن*ها به نام فایل کلاس اصلی نامیده شده است. برنامه جاوا دست کم باید یک فایل کلاس اصلی داشته باشد که نخستین کلاسی است که بارگذاری، تأیید و اجرا خواهد شد.

JVM بارگذاری کلاس را به مولفه classloader می*سپارد. Classloader فایل*های کلاس را از منابع مختلف مانند سیستم*های فایل، شبکه*ها و فایل*های فشرده بارگذاری می*کند. این مولفه، JVM را از مسائل و مشکلات مرتبط با بارگذاری کلاس بر حذر می*دارد.

یک فایل کلاس بارگذاری شده در حافظه نگهداری می*شود و به صورت یک شی ایجاد شده از کلاس Class نمایش می*یابد. هنگام بارگذاری، bytecode verifier دستورالعمل*های مختلف بایت*کد را بررسی می*کند تا مطمئن شود که معتبر هستند و امنیت را به مخاطره نمی*اندازند.

اگر بایت*کد فایل کلاس معتبر نباشد، JVM خاتمه می*یابد. در غیر این صورت مولفه مفسر آن، بایت*کد را یک به یک به دستورالعمل*ها تفسیر می*کند. در این فرایند تفسیر، دستورالعمل*های بایت*کد شناسایی شده و دستورالعمل*های بومی معادل آن*ها اجرا می*شوند.

برخی توالی*های دستورالعمل*های بایت*کد بیش از دیگر موارد تکرار می*شوند. وقتی مفسر این موقعیت را تشخیص می*دهد، کامپایلر درجای JVM به نام JIT این توالی*های بایت*کد را به کد بومی کامپایل می*کند تا سریع*تر اجرا شوند.

در زمان اجرا، مفسر معمولاً با درخواستی برای اجرای بایت*کد فایل کلاس دیگر مواجه می*شود که به این برنامه یا یک کتابخانه تعلق دارد. در چنین مواردی classloader فایل کلاس را بارگذاری می*کند و bytecode verifier بایت*کد فایل کلاس بارگذاری شده را پیش از اجرا تأیید می*کند. همچنین در زمان اجرا نیز دستورالعمل*های بایت*کد ممکن است از JVM بخواهند که یک فایل را باز کند، چیزی را روی صفحه نمایش دهد، صدایی ایجاد کند یا وظیفه دیگری انجام دهد که نیازمند همکاری با پلتفرم بومی است. در این موارد JVM با استفاده از رابط بومی جاوا (JNI) که یک پل فناوری برای تعامل با پلتفرم بومی برای اجرای وظایف است این کار را انجام می*دهد.

نوع دینامیک یا نوع استاتیک
جاوا یک زبان برنامه*نویسی با نوع استاتیک است در حالی که زبان*های برنامه*نویسی دیگری مانند روبی (Ruby)، پایتون (Python)، و جاوا اسکریپت زبان*هایی از نوع دینامیک محسوب می*شوند. اکثر افراد به بحث تفاوت بین زبان*های با نوع استاتیک و دینامیک علاقه*مند هستند.


نوع دینامیک
اگر تاکنون تجربه عملی برنامه*نویسی داشته باشید، با مفهوم متغیر آشنا هستید. در زبان*های با نوع دینامیک مانند روبی یا جاوا اسکریپت می*توان متغیری را بدون این که نوع داده ذخیره شده*اش معین باشد، اعلان کرد. این متغیر از نوع دینامیک است و مقدار آن می*تواند هر چیزی مانند یک عدد، جمله و یا غیره باشد.

نوع استاتیک
هنگامی که با داده*ها در زبان*های از نوع استاتیک مانند جاوا سر و کار داریم، باید در زمان اعلان متغیر دقیقاً مشخص کنیم که متغیر چه نوع داده*ای را نگهداری خواهد کرد. برای نمونه این متغیر حاوی عدد خواهد بود یا متغیر دیگر متن را ذخیره می*کند و متغیر سوم حاوی تاریخ خواهد بود. این بدان معنی است که یک زبان از نوع استاتیک ساختار بیشتری را شامل می*شود. برخی از انواع خطاهایی که برنامه*نویس*ها مرتکب می*شوند، توسط ابزارهایی که جاوا در اختیار ما قرار می*دهد، حتی پیش از اجرای برنامه، قابل تشخیص هستند. با این حال در صورتی که در زبان*های از نوع دینامیکی مانند روبی یا پایتون برنامه*نویسی کنید، چنین خطاهایی تا زمان اجرای برنامه و مواجهه با از کار افتادن برنامه قابل تشخیص نخواهند بود.

بدین ترتیب در زبان*های برنامه*نویسی از نوع استاتیک یک لایه اضافی از کدنویسی وجود دارد که باید انواع همه متغیرها از قبل مورد تفکر قرار گرفته و مشخص شود. بنابراین یادگیری زبان*های از نوع دینامیک برای کسانی که اولین زبان برنامه*نویسی*شان از نوع استاتیک بوده است، بسیار آسان*تر از مسیر معکوس آن خواهد بود.

چه زبان*هایی از جاوا مشتق شده*اند؟
برخی زبان*ها مانند اسکالا (Scala) و گرووی (Groovy) وجود دارند که برای اجرا روی JVM طراحی شده*اند و یا زبان*هایی هستند که برای اجرا روی محیط جاوا توسعه یافته*اند. همچنین ممکن است برخی افراد ادعا کنند که زبان C# تا حدود زیادی تحت تأثیر جاوا توسعه یافته است. زبان سی شارپ مایکروسافت پس از جاوا توسعه یافت و به طور خاص به مقدار زیادی از جاوا الهام گرفته است. سی شارپ موجب برخی بهبودها در جاوا نیز شده است و از این رو این دو زبان به طور متقابل بر هم تأثیرگذار بوده*اند.

جاوا چه تفاوتی با جاوا اسکریپت دارد؟
هیچ رابطه فنی بین جاوا و جاوا اسکریپت وجود ندارد. جاوا اسکریپت از سوی نت اسکیپ (Netscape) در دهه 90 میلادی توسعه یافته است و در ابتدا LiveScript نامیده می*شد. زمانی که نت اسکیپ دید هیچ کس از LiveScript استفاده نمی*کند و جاوا محبوبیت روزافزونی دارد، نام آن را به جاوا اسکریپت تغییر داد تا بتوانند از این موج محبوبیت جاوا بهره*مند شوند. در واقع این ایده موفق بود و جاوا اسکریپت نیز محبوب شد؛ اما از منظر فنی هیچ رابطه*ای بین این دو وجود ندارد و صرفاً دارای تشابه اسمی هستند. شاید تنها مشابهت فنی بین جاوا و جاوا اسکریپت را در این بدانیم که هر دو آن*ها دستور زبانشان را از زبان برنامه*نویسی C گرفته*اند. به همین دلیل اگر با جاوا آشنا باشید، در این صورت یادگیری جاوا اسکریپت آسان خواهد بود و برعکس.

فریمورک*های جاوا
نکته جالب در مورد جاوا این است که یک زبان برنامه*نویسی چندمنظوره محسوب می*شود و از این رو در محیط*های بسیار متفاوتی مورد استفاده قرار می*گیرد. جاوا اصولاً به منظور استفاده روی پلتفرم*های مختلف طراحی شده است و بنابراین می*توان آن را روی ماشین*های لینوکس، یونیکس باکس، مک، ویندوز یا حتی گوشی تلفن همراه اجرا کرد. در واقع می*توان گفت که جاوا را می*شود همه جا استفاده کرد.

با این که جاوا شاید زبان چندان سرراستی نباشد؛ اما شما مجبور نیستید کدهای جاوا را از صفر بنویسید. فریمورک*های عالی زیادی برای جاوا وجود دارند که با آن*ها می*توان اپلیکیشن*های وب، موبایل، میکروسرویس و REST API هایی نوشت که روی ماشین مجازی جاوا اجرا می*شوند.

فریمورک*های جاوا امکان تمرکز روی منطق تجاری اپلیکیشن به جای نوشتن کارکردهای ابتدایی مانند ایجاد اتصال به پایگاه داده یا مدیریت خطاها را فراهم می*سازند. ضمناً اگر تجربه کدنویسی با جاوا را داشته باشید، با استفاده از فریمورک*ها می*توانید بسیار سریع*تر کار برنامه*نویسی را آغاز کنید. همه فریمورک*ها از دستور زبان یکسانی استفاده می*کنند و اصطلاح*ها، پارادایم*ها و مفاهیم یکسانی از زبان برنامه*نویسی جاوا ارائه می*کند. در ادامه برخی از محبوب*ترین فریمورک*های جاوا را معرفی می*کنیم:

BLADE: فریمورک ساده اپلیکیشن با کمترین اثرات جانبی

blade یک فریمورک سبک و با عملکرد بالا برای جاوا است که امکان ساخت اپلیکیشن*های وب سریع به روشی سرراست را فراهم می*سازد. خالقان این فریمورک هدفشان این بوده است که کاربران آن بتوانند در طی یک روز آن را درک کنند. از این رو blade روی سادگی و ظرافت متمرکز شده است.

فریمورک blade از الگوی طراحی نرم*افزار MVC یعنی «مدل-نما-کنترلر» (Model-View-Controller) استفاده می*کند. درک طراحی این فریمورک آسان است، چون به هیچ کتابخانه شخص ثالث وابسته نیست و لایه*های زیادی را نیز شامل نمی*شود. blade بر مبنای جاوا 8 طراحی*شده است و یک وب*سرور Netty و موتور templete نیز در داخل فریمورک جاسازی شده است. این فریمورک اثرات جانبی کمی دارد و کل کد منبع آن کمتر از 500 کیلوبایت است.

شما با استفاده از blade به رابط مسیریابی به سبک RESTful دسترسی می*یابید و می*توانید اپلیکیشن خود را به عنوان یک پروژه maven ابتدایی توزیع کنید. این فریمورک ویژگی*های امنیتی داخلی دارد که برای مثال از دفاع CSRF و XSS استفاده می*کند. blade فریمورک کارآمدی است چون از افزونه*ها و منابع webjar پشتیبانی می*کند. مستندات روی سایت اصلی (https://lets-blade.com) به زبان چینی است. با این حال روی ریپو گیت*هاب (https://github.com/lets-blade/blade) مستندات به زبان انگلیسی نیز وجود دارد.

Dropwizard: سرویس*های وب RESTful آماده Production

Dropwizard یک فریمورک با عملکرد بالا؛ اما سرراست محسوب می*شود که برای توسعه سریع سرویس*های وب RESTful مورد استفاده قرار می*گیرد. این فریمورک به طور خاص برای ایجاد میکروسرویس*های جاوا مناسب است.

این فریمورک Dropwizard چند کتابخانه جاوا کاملاً تثبیت شده برای ارائه پلتفرمی سریع و بدون مزاحمت را گرد هم آورده است. این فریمورک به همراه یک سرور jetty توکار، Google Guava، Logback، Hibernate Validator، Joda Time و بسیاری کتابخانه*های محبوب دیگر جاوا ارائه شده است. به علاوه Dropwizard شامل jersey نیز هست که با آن می*توان وب*سرویس*های RESTful ساخت و Jackson که برای پردازش JSON مورد استفاده قرار می*گیرد. Dropwizard را می*توان به عنوان یک اکوسیستم مجزا در نظر گرفت که شامل همه وابستگی*های اشاره شده بالا است که در یک بسته منفرد گرد هم آمده*اند.

اگر می*خواهید از Dropwizard استفاده کنید، دیگر نیاز نیست زمان زیادی را صرف کارکردهای ثانویه*ای مانند نوشتن کد برای پیکربندی، معیارها، یا گزارش*گیری بکنید. به جای آن می*توانید روی منطق تجاری اولیه اپلیکیشن تمرکز کنید و به بالاترین بهره*وری دست یابید. به همین دلیل است که Dropwizard در اغلب موارد به صورت یک فریمورک جاوای دوستدار عملیات یاد می*شود. آغاز کار با آن در صورتی که قبلاً کد جاوا نوشته باشید، دشوار نیست چون مستندات Dropwizard مثال Hello World ساده*ای ارائه کرده است که می*تواند در گام*های نخست به شما کمک کند.

Grails – فریمورک وب اپلیکیشن مبتنی بر Groovy

Grails یک فریمورک وب اپلیکیشن است که از زبان برنامه*نویسی Groovy استفاده می*کند. Grails یک زبان شی*گرا برای پلتفرم جاوا است که به منظور بهبود بهره*وری توسعه*دهندگان طراحی شده است. دستور زبان آن با جاوا مطابقت دارد و به بایت*کد JVM (ماشین مجازی جاوا) کامپایل می*شود.

با این که در Grails مجبور هستیم کد خود را به زبان Groovy بنویسیم؛ اما Grails با فناوری*های دیگر جاوا مانند کیت توسعه جاوا، کانتینرهای JAVE EE، Hibernate یا Spring سازگار است. Grails در لایه*های زیرین خود بر مبنای SPRING BOOT ساخته شده است و می*تواند از ویژگی*هایی از قبیل تزریق وابستگی SPRING که به بهره*وری کمک می*کنند بهره بجوید. شاید بهترین نکته در مورد Grails این است که به لطف زبان Groovy در آن می*توان نتایج یکسانی با فریمورک*های دیگر را در کدهای کمتری به دست آورد.

Grails از تعدادی از مفاهیم مدرن توسعه نرم*افزار پیروی می*کند که شامل اصل ترجیح قرارداد بر پیکربندی (convention over configuration)، API opinionated برای الزام به بهترین رویه*ها و مقادیر پیش*فرض ملموس است. همچنین بسیار محیط مناسبی برای توسعه*دهنده دارد، چون به همراه مستندات، راهنمای گام به گام و کتابخانه گسترده افزونه ارائه شده است. شما می*توانید افزونه*های خودتان را نیز بسازید و از پشتیبانی IDE برای ایکلیپس (Eclipse)، سابلایم (Sublime)، تکست*میت (TextMate)، انتلیج (IntelliJ IDEA) و دیگر پلتفرم*ها استفاده کنید.

GWT: کیت ابزار وب گوگل – اپلیکیشن*های سمت کلاینت جاوا که به وسیله جاوا اسکریپت توزیع می*شوند

GWT یا کیت ابزار وب گوگل یک فریمورک وب عالی ایجاد شده از سوی گوگل است. در واقع GWT رویای هر توسعه*دهنده*ای که می*خواهد اپلیکیشن*های جاوا را برای وب بسازد برآورده ساخته است، چون امکان نوشتن کدهای سمت کلاینت جاوا و توزیع آن به صورت جاوا اسکریپت روی مرورگر را فراهم می*سازد.

GWT که «گیویت» نیز تلفظ می*شود، یک فریمورک پایدار و با نگهداری مناسب جاوا است. برای بیان این پایداری چیزی بهتر از این نیست که این فریمورک در چند مورد از محصول*های گوگل مانند AdWords، AdSense، Blogger و Google Wallet مورد استفاده قرار می*گیرد. کیت ابزار وب گوگل یک وب*سایت خاص است که همه ابزارها و منابعی مانند راهنماها، یک اپلیکیشن اولیه و افزونه ایکلیپس که ممکن است نیاز داشته باشید را ارائه می*کند.

نکته جالب در مورد GWT این است که با آن می*توانید اپلیکیشن*های کاملاً مبتنی بر مرورگر را بدون تخصصی در فناوری*های فرانت*اند مانند بهینه*سازی جاوا اسکریپت یا طراحی واکنش*گرا بنویسید. بدین ترتیب می*توانید از GWT به جای فریمورک*های سمت کلاینت جاوا اسکریپت که گاهی با سرعت وارد بازار شده و با همان سرعت آن را ترک می*کنند، استفاده کنید. GWT ویژگی*های پیشرفته زیادی مانند بین*المللی سازی، پرتابل بودن میان مرورگرهای مختلف، تجرید UI، بوکمارک کردن، و مدیریت تاریخچه دارد.

Hibernate: فریمورک نگاشت شی-رابطه*ای برای ارتباط بهتر با پایگاه داده

Hibernate یک فریمورک نگاشت شی -رابطه*ای است که ارتباط بهتر بین زبان برنامه*نویسی جاوا و سیستم*های مدیریت پایگاه داده رابطه*ای (RDBMS) را ارائه می*کند.

هنگامی که با زبان*های برنامه*نویسی شی*گرایی مانند جاوا کار می*کنیم، با مشکلی به نام عدم مطابقت امپدانس شی-رابطه*ای (که در برخی موارد پارادایم عدم مطابقت نیز نامیده می*شود) مواجه می*شویم. زبان*های شی*گرا و RDBMS ها داده*ها را به طرز متفاوتی مدیریت می*کنند که این امر می*تواند منجر به مسائل عدم تطبیق شود. با این که زبان*های شی*گرا داده*ها را به شکل سلسله مراتبی از اشیا سازماندهی می*کنند؛ اما پایگاه*های داده رابطه*ای داده*ها را در قالب جدول ارائه می*کنند. برای نمونه یکی از مسائل عدم مطابقت هنگامی روی می*دهد که مدل شی کلاس*هایی بیش از تعداد جدول*های موجود در پایگاه*های داده رابطه*ای داشته باشد.

Hibernate فریمورکی ارائه کرده است که بر مسائل عدم مطابقت جاوا فائق می*آید. منظور از ارائه Hibernate دستیابی به ثبات (Persistence) بوده است، یعنی داده*هایی که توسط اپلیکیشن تولید یا استفاده می*شوند باید عمری بلندتر از پردازشی که آن*ها را تولید کرده است داشته باشند. با این که Hibernate برای پایگاه*های داده رابطه*ای ساخته شده است؛ اما نسخه جدیدتر آن از انبارهای داده*ای NoSQL نیز پشتیبانی می*کند. همچنین ابزارهای توسعه*ای خوبی مانند ویرایشگر نگاشت، کنسول Hibernate و یک ابزار جالب مهندسی معکوس پایگاه داده دارد.

JavaServer Faces یا (JSF): فریمورک UI مبتنی بر مولفه

JavaServer Faces یا به اختصار JSF از سوی اوراکل به عنوان یک شاخص برای ساخت رابط*های کاربر برای وب اپلیکیشن*های جاوا ارائه شده است. این استاندارد رسمی برای ابتکار پردازش جامعه جاوا (JCP) نیز محسوب می*شود.

نسخه اول JavaServer Faces در سال 2004 منتشر شده است و از این رو فریمورک کاملاً پایداری محسوب می*شود. این فریمورک از الگوی طراحی نرم*افزار MVC پشتیبانی می*کند و یک معماری مبتنی بر مولفه دارد. با استفاده از JavaServer Faces می*توان رابط*های کاربری برای مولفه*های قابل استفاده مجدد ساخت، وضعیت مولفه*ها را مدیریت کرد، آن*ها را به منابع داده متصل ساخت و رویدادهای ایجاد شده از سوی کاربر را به شنونده*های رویداد در سمت سرور اتصال داد.

سیستم قالب*بندی پیش*فرض JSF به صورت Facelet است که به طور مشخص برای این پروژه ساخته شده است. با استفاده از Facelet می*توان از XML به جای جاوا برای مدیریت view استفاده کرد. با این حال، می*توان view ها را با استفاده از فناوری*های دیگر مانند XUL (زبان رابط کاربری XML) و جاوای خالی نیز ساخت. وب اپلیکیشن*های ایجاد شده از سوی JavaServer Faces پرتابل هستند و روی سرورهای مختلف اپلیکیشن JAVA EE نیز کار می*کنند.

JHipster: اپلیکیشن*های وب و میکروسرویس*ها با Spring Boot و Angular/React

JHipster یک فریمورک نسبتاً جدیدتر (در سال 2013 انتشار یافته) جاوا است که Spring Boot و دو فریمورک محبوب فرانت*اند یعنی Angular و React را در یک نرم*افزار تولید اپلیکیشن کنار هم گردآورده است. با استفاده از JHipster می*توانید به سرعت اپلیکیشن*ها و میکروسرویس*های مدرن وب مبتنی بر جاوا بسازید.

Spring Boot امکان ایجاد اپلیکیشن*های مبتنی بر Spring در رده production را ارائه می*کند که با کمترین پیکربندی کار می*کنند. JHipster این وضعیت را با انگولار، ری*اکت و بوت*استرپ (Bootstrap) در سمت کلاینت ترکیب کرده است تا یک معماری فول*استک را در اختیار شما قرار دهد. اگر می*خواهید ببینید که اپلیکیشن*های JHipster در دنیای واقعی چگونه به نظر می*رسند برخی از نمونه اپلیکیشن*ها برای انگولار و ری*اکت را که هر دو از سوی تیم JHipster توسعه یافته*اند ملاحظه کنید.

JHipster امکان انتخاب از میان دو سبک معماری را می*دهد. نخست می*توانید از معماری monolithic استفاده کنید که در آن بخش*های فرانت*اند و بک*اند اپلیکیشن در یک اپلیکیشن منفرد ترکیب شده*اند. در روش دوم می*توانید از معماری میکروسرویس استفاده کنید که فرانت*اند را از بک*اند جدا می*کند. JHipster شامل چندین ابزار نیز می*شود و گزینه*های بسیار زیادی برای کدنویسی سمت کلاینت و سرور، بسته*بندی، به همراه وظایف مختلف DevOps ارائه کرده است. در نهایت باید گفت که تصادفی نیست که همه برندهای مشهوری مانند Adobe، Siemens، Bosch، HBO و Google از JHipster استفاده می*کنند.

مزیت*های جاوا
با این که جاوا دیگر تنها زبانی نیست که برای توسعه اپلیکیشن*های اندرویدی استفاده می*شود؛ و دیگر به هیچ وجه تنها گزینه برای برنامه*نویسی وب محسوب نمی*شود؛ اما جاوا همچنان در این عرصه*ها حضور دارد. همه این توفیق را نمی*توان صرفاً به قدمت آن نسبت داد، فلذا در ادامه برخی از مزیت*های جاوا را بررسی می*کنیم

برنامه*نویسی شی*گرا
جاوا، برنامه*نویسی شی*گرا (Object-oriented) را کاملاً پذیرفته است. منظور از برنامه*نویسی شی*گرا سبکی از کدنویسی است که در آن نه تنها انواع داده و ساختمان داده تعریف می*شوند؛ بلکه مجموعه توابع مورد استفاده این داده*ها نیز تعریف می*شوند. بدین ترتیب ساختمان داده تبدیل به یک شی می*شود که می*توان آن را برای ایجاد روابطی بین شی*های مختلف دستکاری کرد.

برخلاف رویکرد متضادش یعنی برنامه*نویسی رویه*ای (procedural programming) که در آن یک توالی از دستورالعمل*ها با استفاده از متغیرها و توابع استفاده می*شوند؛ در برنامه*نویسی شی*گرا امکان گروه*بندی این متغیرها و توزیع بر اساس زمینه ارائه شده است و از این رو می*توان آن*ها را بر اساس زمینه*هایی که هر شی خاص دارد، نامگذاری کرده و مورد ارجاع قرار داد.


مقایسه برنامه*نویسی رویه*ای با برنامه*نویسی شی*گرا
چرا شی*گرایی یک مزیت محسوب می*شود؟
در این روش می*توان شی*ها را در برنامه*های دیگر به آسانی استفاده کرد
با واداشتن شی*ها به مخفی کردن اطلاعاتی که نباید به آسانی مورد دسترسی قرار گیرند، از برخی خطاها جلوگیری می*شود.
در این روش برنامه*ها به خصوص برنامه*های پیچیده و بزرگ، به روش سازمان*یافته*تر و از پیش برنامه*ریزی*شده*تری ایجاد می*شوند.
در این روش نگهداری کد و نوسازی کدهای قدیمی آسان*تر است.
زبان سطح بالا با دستور زبان ساده و یادگیری نسبتاً آسان
جاوا یک زبان سطح بالا است، یعنی شباهت زیادی با زبان انسان دارد. برخلاف زبان*های سطح پایین که به کد ماشینی شبیه هستند، زبان*های سطح بالا باید با استفاده از کامپایلرها و مفسرها تبدیل شوند. این فرایند ساده*سازی موجب می*شود که نوشتن، خواندن و نگهداری زبان آسان*تر شود.


کد Hello World در زبان جاوا
جاوا دستور زبان (به معنی قواعد و ساختارهای مورد استفاده از سوی برنامه*نویسان) خود را از ++C اخذ کرده است و به همین دلیل ساختاری شبیه به کد C دارد. با این وجود بسیار ساده*تر است و به افراد مبتدی امکان یادگیری سریع*تر فناوری و کدنویسی مؤثرتر برای رسیدن به نتایج مشخص را ارائه می*کند.

جاوا ممکن است به قدر پایتون برای افراد مبتدی مطلوب نباشد؛ اما هر توسعه*دهنده*ای با درکی مقدماتی از فریمورک*ها، بسته*ها، کلاس*ها و اشیا می*تواند الگوی آن را خیلی زود متوجه شود. جاوا سرراست و دارای نوع*های کاملاً تعریف شده است که انتظارات کاملاً مشخصی دارد و بدین سبب باعث می*شود خیلی زود تفکر شما در مسیر صحیح قرار گیرد. علاوه بر آن راهنماها و دوره*های آموزشی رایگان بسیار زیادی روی اینترنت وجود دارد که به افراد مبتدی کمک می*کند جاوا را بسیار سریع بیاموزند.

استاندارد برای محاسبات سازمانی
اپلیکیشن*های سازمانی (Enterprise) بزرگ*ترین دارایی جاوا هستند. این روند به دهه 90 میلادی باز می*گردد که سازمان*ها شروع به جستجوی ابزارهای برنامه*نویسی مستحکمی کردند که از جنس C نباشند. جاوا از کتابخانه*های زیادی پشتیبانی می*کند که بلوک*های سازنده هر سیستم سازمانی هستند و این مسئله به توسعه*دهندگان کمک کرد تا هر کارکردی که یک شرکت لازم داشت را با استفاده از جاوا بنویسند. البته افراد با استعداد زیادی که جاوا می*دانستند نیز بی*تأثیر نبود. جاوا زبانی است که در اغلب مدارس و دانشگاه*ها به عنوان یک مقدمه برای برنامه*نویسی رایانه*ای محسوب می*شود. علاوه بر این قابلیت*های یکپارچه شدن جاوا بسیار وسیع است، چون اغلب ارائه*دهنده*های خدمات میزبانی از جاوا پشتیبانی می*کنند. نکته آخر این که نگهداری جاوا نسبتاً ارزان است، چون به سخت*افزار خاصی وابسته نیست و می*تواند روی سرورهایی از هر نوع اجرا شود.

کاهش ریسک*های امنیتی
ممکن است شنیده باشید که جاوا زبان برنامه*نویسی امنی است؛ اما این گزاره کاملاً صحیح نیست. خود زبان نمی*تواند در برابر آسیب*پذیری*ها حفاظتی ایجاد کند، بلکه برخی از ویژگی*های آن هستند که می*توانند شما را در برابر رخنه*های امنیتی رایج محافظت کنند. نخستین ویژگی در قیاس با C این است که جاوا از اشاره*گرها استفاده نمی*کند. اشاره*گر شیئی است که آدرس حافظه یک مقدار دیگر را نگهداری می*کند و موجب می*شود که دسترسی ناخواسته*ای به حافظه ایجاد شود. ویژگی دوم است که جاوا یک ابزار مدیریت امنیت دارد که نوعی سیاست امنیتی برای هر اپلیکیشن است و در آن قواعد دسترسی خاصی تعریف می*شود. بدین ترتیب امکان اجرای اپلیکیشن*های جاوا درون یک sandbox وجود دارد و بدین ترتیب ریسک آسیب حذف می*شود.

عدم وابستگی به پلتفرم (یک بار بنویس، همه جا اجرا کن)
شعار «یک بار بنویس، همه جا اجرا کن» به اختصار WORA یک عبارت مشهور برنامه*نویسی است که شرکت سان مایکروسیستمز معرفی کرد تا قابلیت*های چند پلتفرمی جاوا را توصیف کند. معنی این شعار آن است که می*توان برنامه جاوا را برای مثال روی ویندوز نوشت، آن را به بایت*کد تبدیل کرد و این اپلیکیشن را روی هر پلتفرم دیگری که از ماشین مجازی جاوا (JVM) پشتیبانی می*کند، اجرا کرد. در این حالت JVM یک سطح تجرید بین کد و سخت*افزار ایجاد می*کند.


طرز کار WORA در جاوا
همه سیستم*های عامل عمده شامل ویندوز، مک*اواس، و لینوکس از JVM پشتیبانی می*کنند. به جز در مواردی که برنامه شما تکیه زیادی روی ویژگی*های خاص پلتفرم و UI داشته باشد، می*توانید اگر چه نه همه؛ اما بخش عمده*ای از بایت*کد را روی همه این سیستم*های عامل به اجرا بگذارید.

زبان توزیع یافته برای همکاری ریموت آسان
جاوا به عنوان یک زبان توزیع یافته طراحی شده است، یعنی سازوکاری درونی برای اشتراک داده*ها و برنامه*ها میان چند رایانه برای بهبود عملکرد و کارایی دارد.


محاسبات توزیع یافته در برابر محاسبات موازی
برخلاف زبان*های دیگر که باید از API های بیرونی برای توزیع استفاده شود، جاوا این فناوری را در هسته خود ارائه کرده است. روش خاص جاوا برای محاسبات توزیع یافته به نام فراخوانی متد از راه دور یا «Remote Method Invocation» (RMO) نامیده می*شود. با استفاده از RMI می*توان همه مزیت*های جاوا مانند امنیت، عدم وابستگی به پلتفرم، و برنامه*نویسی شی*گرا را در محاسبات توزیع یافته وارد کرد. علاوه بر این جاوا از برنامه*نویسی Socket و روش توزیع CORBA برای اشتراک شی*ها بین برنامه*های نوشته شده به زبان*های مختلف، پشتیبانی می*کند.

مدیریت خودکار حافظه
توسعه*دهنده*های جاوا به لطف مدیریت حافظه خودکار آن (AMM) که در زبان برنامه*نویسی سوئیفت (Swift) نیز استفاده می*شود، نباید نگران نوشتن دستی کد برای وظایف مدیریت حافظه باشند. ضمناً بازیافت حافظه (garbage collection) اپلیکیشنی است که به طور خودکار تخصیص و آزادسازی حافظه را مدیریت می*کند. شاید بپرسید بازیافت حافظه دقیقاً به چه معنا است؟

کارایی یک برنامه به طور مستقیم با حافظه ارتباط دارد و حافظه محدود است. هنگام استفاده از زبان*های برنامه*نویسی با مدیریت دستی حافظه، توسعه*دهندگان با ریسک فراموش کردن تخصیص حافظه مواجه هستند که منجر به افزایش استفاده از حافظه و کند شدن برنامه و سیستم می*شود. بازیاب حافظه (garbage collector) می*تواند شی*هایی که دیگر از سوی برنامه شما ارجاعی ندارند را شناسایی کرده و حذفشان کند. علی*رغم این واقعیت که این وضعیت روی جنبه CPU برنامه تأثیر منفی می*گذارد؛ اما می*توان با بهینه*سازی یا تنظیم دقیق این تأثر منفی را کاهش داده یا به کلی از آن جلوگیری کرد.


تعرفه طراحی سایت | طراحی وب سایت | ساخت سایت

مرسی بایت مطالب خوبیتون