رفتار درمانی برای adhd

رفتار درمانی، همچنین به عنوان اصلاح رفتار شناخته می شود، نشان داده شده است که یک درمان بسیار موفق برای کودکان مبتلا به ADHD است. این به ویژه به عنوان یک درمان مشترک برای کودکانی که داروهای محرک مصرف می کنند مفید است و حتی ممکن است به شما اجازه دهد دوز دارو را کاهش دهید.برای مشاوره با روانپزشک خوب اینجا کلیک کنید

رفتار درمانی شامل تقویت رفتارهای مطلوب از طریق پاداش و تمجید و کاهش رفتارهای مشکل ساز با تعیین محدودیت ها و پیامدها است. به عنوان مثال، یک مداخله ممکن است این باشد که معلم به کودک مبتلا به ADHD به خاطر برداشتن گام*های کوچک به سمت بالا بردن دست قبل از صحبت در کلاس، پاداش می*دهد، حتی اگر کودک همچنان نظر خود را به زبان بیاورد. تئوری این است که پاداش دادن به مبارزه برای تغییر رفتار کاملا جدید را تشویق می کند.

رفتار درمانی برای ADHD در کودکان
طبق آکادمی اطفال آمریکا، سه اصل اساسی برای هر رویکرد رفتار درمانی وجود دارد:

اهداف مشخصی را تعیین کنید. اهداف روشنی را برای فرزندتان تعیین کنید، مانند تمرکز روی تکالیف برای مدت معین یا به اشتراک گذاشتن اسباب بازی با دوستان.
پاداش و عواقب را ارائه دهید. زمانی که فرزندتان رفتار مورد نظر خود را از خود نشان داد، پاداش مشخصی (تقویت مثبت) بدهید. هنگامی که فرزندتان به هدفی دست نمی یابد، یک پیامد (نتیجه یا تنبیه ناخواسته) بدهید.
به استفاده از پاداش ها و عواقب ادامه دهید. استفاده مداوم از پاداش ها و پیامدها برای مدت طولانی، رفتار کودک شما را به شیوه ای مثبت شکل می دهد.
به عنوان والدین، می توانید با کمک یک متخصص رفتاری مانند یک درمانگر شناختی-رفتاری، یک برنامه اصلاح رفتاری سفارشی برای فرزندتان که مبتلا به ADHD است تنظیم کنید. یک درمانگر شناختی-رفتاری بر راه حل های عملی برای مسائل روزمره تمرکز می کند. این نوع درمانگر می*تواند یک برنامه اصلاح رفتاری از پاداش*ها و پیامدهای کودک شما در خانه و مدرسه تنظیم کند و از شما در شکل*دهی رفتار کودکتان حمایت کند.

صبوری در رفتار درمانی کلیدی است، زیرا افراد مبتلا به ADHD از نظر علائم متفاوت هستند. ممکن است یک روز فرزند شما زیبا رفتار کند و روزی دیگر به الگوهای قدیمی بازگردد. گاهی اوقات ممکن است به نظر برسد که آموزش کار نمی کند. با این حال، با گذشت زمان، درمان رفتاری علائم ADHD را بهبود می بخشد.

آموزش مهارت های اجتماعی
از آنجایی که کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه اغلب در تعاملات اجتماعی ساده مشکل دارند و با عزت نفس پایین دست و پنجه نرم می کنند، نوع دیگری از درمان که می تواند کمک کند، آموزش مهارت های اجتماعی است. به طور معمول در یک محیط گروهی، آموزش مهارت*های اجتماعی توسط یک درمانگر هدایت می*شود که رفتارهای مناسبی را نشان می*دهد و سپس از کودکان می*خواهد آنها را تمرین کنند. یک گروه مهارت های اجتماعی به کودکان می آموزد که چگونه واکنش های دیگران را "بخوانند" و چگونه رفتار قابل قبول تری داشته باشند. گروه مهارت های اجتماعی نیز باید روی انتقال این مهارت های جدید به دنیای واقعی کار کنند.

برای یک گروه مهارت های اجتماعی در نزدیکی شما، از روانشناس مدرسه خود یا یک کلینیک بهداشت روان محلی درخواست معرفی کنید.

نکاتی برای حمایت از درمان ADHD کودک شما
کودکان مبتلا به ADHD اغلب در ترجمه آموخته های خود از یک محیط به محیط دیگر مشکل دارند. برای مثال، آنها ممکن است یاد گرفته باشند که چگونه طغیان های تکانشی را در مدرسه کنترل کنند، اما با بی حوصلگی حرف دیگران را در خانه قطع کنند.

به منظور تشویق تغییرات مثبت در همه تنظیمات، کودکان مبتلا به ADHD نیاز به ثبات دارند. مهم است که والدین کودکان مبتلا به بیش فعالی یاد بگیرند که چگونه تکنیک های رفتار درمانی را در خانه به کار گیرند. کودکان مبتلا به ADHD زمانی که وظایف در الگوهای قابل پیش*بینی و در مکان*های قابل پیش*بینی اتفاق می*افتند، به احتمال زیاد در تکمیل وظایف موفق می*شوند، به طوری که بدانند چه انتظاری داشته باشند و چه کاری باید انجام دهند.

یک روال را دنبال کنید. تعیین زمان و مکانی برای همه چیز مهم است تا به کودک مبتلا به ADHD کمک کند تا انتظارات را درک کند و برآورده کند. آداب و رسوم ساده و قابل پیش بینی را برای وعده های غذایی، تکالیف، بازی و رختخواب ایجاد کنید.

از ساعت و تایمر استفاده کنید. در نظر داشته باشید که ساعت*ها را در سرتاسر خانه قرار دهید، با یک ساعت بزرگ در اتاق خواب فرزندتان. برای کارهایی که فرزندتان باید انجام دهد، مانند تکالیف یا آماده شدن در صبح، زمان زیادی بگذارید.

برنامه زمانبندی فرزندتان را ساده کنید. اجتناب از بیکاری ایده خوبی است، اما کودک مبتلا به ADHD ممکن است حواس او پرت شود و اگر فعالیت های بعد از مدرسه بیش از حد زیاد باشد، "زخم" می شود.

یک مکان آرام ایجاد کنید. مطمئن شوید که فرزندتان فضایی آرام و خصوصی برای خودش دارد. ایوان یا اتاق خواب می تواند به خوبی کار کند - به شرطی که همان جایی نباشد که کودک برای استراحت می رود.

برای سازماندهی خوب مثال بزنید. خانه خود را به روشی سازمان یافته تنظیم کنید. مطمئن شوید که فرزندتان می داند که هر چیزی جای خودش را دارد. نظم و سازماندهی تا حد امکان الگو.