تفاوت بین درمانگر و روانپزشک درمانگران

افرادی که با چالش های بهداشت روانی دست و پنجه نرم می کنند ممکن است این سوال را داشته باشند که آیا باید درمان را با یک درمانگر یا روانپزشک شروع کنند. حتی ممکن است در مورد تفاوت های بین انواع مختلف درمانگران تعجب کنید . مشاوره با پزشک مراقبت های اولیه می تواند به شما درک بهتری از گزینه های موجود بدهد.

کار با یک درمانگر می تواند برای بیمارانی که با مسائل عاطفی، رفتاری یا رابطه ای مانند اضطراب، افسردگی، استرس، تروما یا تغییر زندگی مواجه هستند، مفید باشد. جلسات ممکن است شامل ترکیبی از رویکردهای درمانی، مانند درمان شناختی- رفتاری (CBT)، درمان روان پویشی، رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) و غیره باشد. از طریق این رویکردها، درمانگران می توانند به مراجعان خود کمک کنند تا خودآگاهی داشته باشند، مهارت های مقابله ای را بیاموزند و تغییرات مثبتی در زندگی خود ایجاد کنند.

از سوی دیگر، افراد مبتلا به شرایط روانپزشکی یا کسانی که ممکن است برای مدیریت بیماری روانی به دارو نیاز داشته باشند، ممکن است متوجه شوند که یک روانپزشک با نیازهای آنها سازگاری بیشتری دارد. یک روانپزشک با بیماران برای تشخیص و درمان یا پیشگیری از چالش های سلامت روان کار می کند. اینها ممکن است شامل اختلالات خلقی و اضطرابی، اختلال کمبود توجه/بیش فعالی (ADHD) و سایر بیماری های روانی شدید باشد. داروهای تجویز شده می توانند عدم تعادل بیوشیمیایی را برطرف کنند، در حالی که آموزش روانی می تواند بیماران را برای مقابله با شرایط خود و یافتن تسکین توانمند کند.

در برخی موارد، زمانی که علائم شدید یا پیچیده هستند، ممکن است ترکیبی از درمان و روانپزشکی توصیه شود. درمانگران و روانپزشکان می توانند با هم کار کنند تا رویکردی کل نگر ایجاد کنند که هر دو جنبه روانشناختی و بیولوژیکی سلامت روان را مورد توجه قرار دهد.