پرستاران باید در مراقبت از بیماران مبتلا به ADHD آگاهی کافی داشته باشند. تنظیمات محیطی و رفتاری باید در نظر گرفته شود.

ارزیابی پرستاری
ارزیابی ADHD معمولاً شامل ارزیابی جامع اطلاعات جمع*آوری*شده از تعدادی منابع، از جمله والدین/مراقبان، اعضای خانواده ، معلمان، شرکا و همکاران، بسته به سن بیمار است..برای مشاوره در موررد درمان بیش فعالی کودکان اینجا کلیک کنید

معاینه بالینی. هدف معاینه بالینی شناسایی وجود سایر بیماری ها با علائمی است که با علائم ADHD همپوشانی دارند. این معمولاً شامل بازرسی از نظر اختلالات بینایی یا شنوایی، عدم بلوغ عصبی رشدی در رابطه با عملکردهای حرکتی درشت و ظریف و تیک های حرکتی یا صوتی و عقب ماندگی است.
مصاحبه. یک متخصص مراقبت های بهداشتی با فرد مشکوک به ADHD همراه با اعضای خانواده، مراقبین، شرکا، معلمان، کارفرمایان یا دوستان مربوطه مصاحبه می کند تا مشاهدات علائم/رفتارها در محیط های مختلف، تاریخچه رشدی، پزشکی و روانپزشکی، و الگوهای ADHD یا الگوهای ADHD یا ADHD را مشخص کند. بیماری های همراه مرتبط موجود در خانواده
مشاهدات برای کودکان و نوجوانان ، معلمان مخصوصاً ممکن است برای شناسایی علائم ADHD در کودکان و حمایت از گزارش علائم از والدین مناسب باشند.
مقیاس های رتبه بندی تعدادی مقیاس درجه بندی برای کمک به ارزیابی رفتار عمومی و عملکرد روانی اجتماعی، علائم ADHD و بیماری های همراه در دسترس است.
تشخیص پرستاری
بر اساس داده های ارزیابی ، تشخیص های اصلی پرستاری مناسب برای بیمار عبارتند از:

مقابله تدافعی مربوط به احساس بی کفایتی و نیاز به پذیرش از سوی دیگران.
اختلال در تعامل اجتماعی مرتبط با ناتوانی های رشدی (بیش فعالی).
تغییر فرآیندهای فکری مرتبط با اختلالات شخصیت .
خطر تعارض نقش والدین مربوط به کودکان مبتلا به اختلال کمبود توجه بیش فعالی.
خطر آسیب مربوط به روانشناختی (جهت گیری بی اثر).
خطر تاخیر در رشد و تکامل مرتبط با بیماری روانی (بیش فعالی)، عدم تمرکز.
برنامه ریزی مراقبت های پرستاری و اهداف
اهداف اصلی برای یک بیمار مبتلا به ADHD عبارتند از:

تکنیک*های مناسب برای بازآموزی حافظه مانند نگه*داشتن تقویم، فهرست نوشتن، بازی*های نشانه*گیری حافظه، دستگاه یادداشت با استفاده از رایانه و غیره را اجرا کنید.
تهویه احساس ناامیدی درماندگی و غیره را تشویق کنید. توجه مجدد را به حوزه های کنترل و پیشرفت معطوف کنید.
بر اهمیت سرعت بخشیدن به فعالیت های یادگیری و استراحت مناسب تاکید کنید .
رفتار مشتری را زیر نظر بگیرید و در استفاده از تکنیک های مدیریت استرس کمک کنید.
مداخلات پرستاری
نقش پرستار در مراقبت از بیمار مبتلا به ADHD شامل مداخلات زیر است:

کودک یا فرد را همانگونه که هست بپذیرید. شرایط او را در نظر بگیرید و با او به عنوان یک برابر ارتباط برقرار کنید.
در سطح فعلی عملکرد کودک به او نزدیک شوید . از صحبت های کودک استفاده نکنید و او را به سن تقویمی اش راهنمایی نکنید. او را تشویق کنید تا افکار یا عواطف خود را بیان کند و به او پاسخ درمانی بدهد.
از دستورالعمل های ساده و مستقیم استفاده کنید. شما ممکن است دستورالعمل های خود را بیش از یک بار تکرار کنید و گاهی اوقات، می توانید از وسایل کمکی بصری یا تصاویر استفاده کنید تا او به خوبی ارتباط برقرار کند. در تعلیم و تربیت کودک، به دلیل توجه کوتاه او، دروس فقط باید مختصر باشد.
روال برنامه ریزی شده را هر روز اجرا کنید. روال او را قابل پیش بینی و چیزی شبیه به تشریفات کنید تا فقط درک عملکرد مستقل خود برای او آسان باشد.
از تنظیمات تحریک کننده یا منحرف کننده خودداری کنید. اطمینان حاصل کنید که کودک را در فعالیت های روزانه خود در یک منطقه آرام و غیر محرک مشارکت دهید تا از پرت شدن و بیش فعال شدن او جلوگیری کنید.
تقویت های مثبت بدهید. هر کار خیری که انجام می شود باید حتی با یک لبخند ساده، تکان دادن سر یا تمجید از او برای رسیدن به اهدافش در آن روز یا کاری که به پایان رسیده بود، پاداش داده شود. همچنین توصیه می شود که فوراً تقویت شوند زیرا گاهی اوقات تحمل آنها در برابر ناامیدی کاهش می یابد.
فعالیت بدنی را تشویق کنید . ممکن است او را تشویق کنید تا به فعالیت بدنی ای که دوست دارد بپیوندد، زیرا ممکن است به او کمک کند با بچه های دیگر دوست شود. به او اجازه دهید تا انرژی خود را به طور مولد اعمال کند، اما اجازه ندهید که او نیز خسته شود. فعالیت بدنی به خواب خوب کمک می کند ، اما بیش از حد خستگی ممکن است او را ناآرام و تحریک پذیر کند.