تومورهای ناحیه صنوبری در یا نزدیک غده صنوبری ایجاد می شوند، که یک ساختار خط میانی کوچک است که در اعماق ناحیه مغز میانی، نزدیک بسیاری از ساختارهای حیاتی قرار دارد. غده صنوبری در کنار قنات سیلویوس قرار دارد که به عنوان گذرگاهی عمل می کند که به مایع مغزی نخاعی (CSF) اجازه می دهد از مرکز مغز جایی که برای اولین بار تولید می شود خارج شود. تومورهای پینه آل اغلب این قنات را فشرده می کنند و باعث افزایش فشار CSF در مغز می شوند (به نام هیدروسفالی). انبساط بطن ها باعث فشار بر روی بافت های مجاور مغز می شود که همگی در فضای بسته جمجمه وجود دارند. انسداد جریان این مایع می تواند باعث برخی از علائم رایج این تومورها شود که عبارتند از:

سردرد ،
تهوع و استفراغ ،
تشنج ،
اختلالات حافظه و
تغییرات بصری
فشار داخل جمجمه ممکن است حتی تا سطوح تهدید کننده زندگی افزایش یابد و نیاز به درمان فوری داشته باشد.

هیدروسفالی را می توان با قرار دادن شنت بطنی (VP shunt) درمان کرد. شنت VP یک لوله بلند است که در یکی از فضاهای حاوی CSF مغز قرار می گیرد، سپس از زیر پوست به حفره شکمی منتقل می شود تا مسیری برای تخلیه و جذب CSF در شکم فراهم کند.

روش دیگر، هیدروسفالی را می توان با روشی به نام ونتریکولوستومی سوم استریوتاکتیک کنترل کرد. سومین ونتریکولوستومی با استفاده از یک آندوسکوپ کوچک یک سوراخ کوچک در انتهای مغز ایجاد می کند تا به CSF اجازه خروج بدهد. این روش معمولاً با بی حسی موضعی (بدون نیاز به بیهوشی عمومی) انجام می شود.

تومورهای ناحیه پینه آل همچنین ممکن است در نتیجه درگیری ناحیه تککتال مجاور که نقش اصلی در کنترل حرکات چشم دارد، تغییرات بینایی ایجاد کنند. این تغییرات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ناتوانی در تمرکز بر روی اشیا،
دوبینی، و
اختلال در حرکات چشم
این مشکلات ممکن است با درمان تومور بهبود یابند. برخی از تومورهای سلول زایا ممکن است هورمون هایی ترشح کنند که باعث اختلالات غدد درون ریز، مانند شروع زودرس بلوغ در کودکان می شود.