این جراحی را می توان تحت بیهوشی عمومی یا موضعی انجام داد. بی حسی منطقه ای از لوله گذاری تراشه جلوگیری می کند و امکان کنترل بالینی تحمل به گیره را فراهم می کند.

جراحی کاروتید: تکنیک
تکنیک های اندارترکتومی کاروتید به طور مفصل در بخش جراح توضیح داده شده است.

اندارترکتومی کلاسیک با برش طولی همراه با بستن شریان*ها با بخیه مستقیم یا روی یک پچ وریدی یا پروتزی انجام می*شود.
اندارترکتومی اورژن از قسمت مایل شریان کاروتید داخلی در منشا آن انجام می شود. به ویژه در مواردی که طول بیش از حد محور کاروتید وجود دارد نشان داده می شود.
هنگامی که دیواره شریان بیش از حد آسیب دیده باشد، ناحیه پاتولوژیک را می توان با بای پس وریدی یا پروتزی جایگزین کرد .
عوارض جراحی کاروتید
خطر اصلی جراحی کاروتید، سکته مغزی ایسکمیک است که به دلیل آمبولی قبل یا بعد از بستن یا ایسکمی همودینامیک در طول کلمپ است. با نصب شنت می توان از این خطر دوم جلوگیری کرد. هنگامی که تنگی کاروتید تنگ است، خطر سکته مغزی بعد از عمل بسیار کمتر از خطر سکته مغزی مرتبط با تنگی کاروتید است.
هیپر جریان خون مغزی در صورت از دست دادن وازوموتوریتی مغزی رخ می دهد و می تواند منجر به تشنج یا خونریزی مغزی شود. با مدیریت دقیق فشار خون بعد از عمل می توان از آن جلوگیری کرد.
فلج عصب جمجمه ای در حین نزدیک شدن به دو شاخه شدن کاروتید یا با قرار دادن رترکتورها می تواند باعث دیسفونی (آسیب به عصب حنجره تحتانی)، انحراف زبان (آسیب به عصب هیپوگلاس بزرگ)، یا اختلال در بلع (آسیب به عصب گلوسوفارنکس شود). ). این اختلالات در موارد ضایعات گسترده شریانی، انشعاب زیاد، دیابت، سابقه رادیوتراپی یا زمانی که بافت ها ملتهب هستند، بیشتر دیده می شود. آنها معمولا در عرض چند روز تا چند هفته برطرف می شوند. هموستاز با انعقاد دوقطبی این خطر را کاهش می دهد.
هماتوم دهانه رحم معمولاً متوسط ​​است و با حفظ درمان ضد پلاکتی یا درمان ضد انعقاد، پس از عمل، مورد پسند قرار می گیرد. وقتی بزرگ هستند، می توانند راه های هوایی را فشرده کرده و نیاز به عمل مجدد داشته باشند .
سایر عوارض مانند هر جراحی است. ایسکمی میوکارد نادر است و با توقف درمان ضد پلاکتی مورد علاقه است. عوارض تنفسی تحت بی حسی موضعی استثنایی است. مرگ*های نادر اغلب ثانویه به عوارض عصبی یا قلبی هستند.
ارزیابی جراحی کاروتید با کارآزمایی*های تصادفی*سازی شده
جراحی کاروتید در مطالعات چند مرکزی تصادفی شده با بهترین درمان پزشکی مقایسه شده است. مطالعات ECST و NASCET برای تنگی های علامت دار، ACAS و ACST1 برای تنگی های بدون علامت، مزایای جراحی کاروتید مرتبط با درمان پزشکی را نسبت به درمان پزشکی ایزوله در پیشگیری از سکته مغزی ایسکمیک در موارد تنگی شدید کاروتید ثابت کرده است.

بهبود جراحی کاروتید
از زمان انتشار این مطالعات چند مرکزی بزرگ، جراحی کاروتید از طریق شناخت بهتر مکانیسم*های مسئول عوارض پس از عمل و از طریق بهبود در درمان پزشکی پیشرفت زیادی داشته است.

ارزیابی قبل از عمل بیماران امکان تشخیص کسانی را که منع مصرف موقت یا قطعی دارند را ممکن می سازد.
تکنیک های جدید تصویربرداری امکان جلوگیری از عوارض آرتریوگرافی را فراهم می کند.
بی حسی موضعی اجازه می دهد تا عمل جراحی بر روی یک بیمار هوشیار، با نظارت قابل اعتماد بر عملکرد مغز، به ویژه در هنگام بستن کاروتید انجام شود.
بهبود تکنیک های جراحی احتمالاً همان چیزی است که به طور مؤثری عوارض بعد از عمل جراحی کاروتید را کاهش داده است، به ویژه با محدود کردن آمبولی های حین عمل و ترومبوزهای بعد از عمل. کیفیت عمل جراحی با آنژیوگرافی وریدی یا حتی MRA یا CT آنژیوگرافی بررسی خواهد شد.
نظارت بسیار دقیق بر فشار خون پس از عمل، عوارض مرتبط با جریان خون بالای مغزی را محدود می کند.
بهبود در درمان پزشکی و به ویژه عدم قطع درمان ضد پلاکتی قبل از عمل، معرفی استاتین ها و بتابلوکرها از نظر آماری به طور قابل توجهی میزان عوارض جراحی کاروتید را کاهش داده است.